Таццяна Цвірка

RSS Feed

* * * Замяцеліў вішанькамі май...

Сярэдняя: 4 (3 галасоў)

* * *

Замяцеліў вішанькамі май.
Сыпле й сыпле, несупынны гэткі.
Прыгаршчамі поўнымі збірай
У траве пялёсткі, як манеткі.

Языком іх вецер зліжа, ах!
Не паспее і на смак забыцца –
Вішнямі-каралямі ў садах
Палахліва ліпень загарыцца.

* * *

8 сакавіка

Яшчэ не ацэнена

8 САКАВІКА

Вясна, на жаль, хварэла ў дзень такі,
Адлежвалася ў лесе, бліз дарогі.
Спяшалася праз Нёман, напрасткі,
Ды па калена замачыла ногі.

Але сняжок не сапсаваў настрой.
Аб коцікі вярбы мы рукі грэлі.
На мосце, над шумліваю ракой,
Сакавіка бязвусага сустрэлі.

І ён, гуллівы, лёгкі, малады
Нам сто гадоў з усмешкай напрарочыў.
…На мост той я праз многія гады
Сакавіку свайму аддзячыць крочу.

вясновы ранак

Яшчэ не ацэнена

ВЯСНОВЫ РАНАК

Прыслухайся… Якая цішыня.
Нячутна воблакі плывуць бясконца.
І пяць імгненняў да пачатку дня.
Вось-вось адкрые вейкі сонца.

Выходзь. Вясны світанак сустракай.
Нагамі босымі зямлю памацай.
Прымі той ранак, як нябесны рай.
І ён цябе аблашчыць, нібы маці.

Удыхні на досвітку ўвесь хмель начы,
Забудзь пра крыўды, добрае успомні.
І музыка ў думках загучыць.
Яе зайграюць сонечныя промні.

* * *

Усе аўтары