Лілія Грынь

• Няхай усмяхнецца нясмелым праменнем,
Спалоханным ветрам, што пахне адлігай.
Няхай адгукнецца плывучай камлыгай
Вясна на Палессі.

І выльюцца рэкі, збягуць ручаямі
Па сцежцах, абуджаных гоманам звонкім.
Ды клікаць памчацца наперагонкі
Вясну на Палессе.

І я з гэтым цудам у абдымку ступаю
На сустрач цяплу, пад капеж рукі цягну.
Шукаю пралескі, чакаючы прагна
Вясну на Палессі.