каханне

RSS Feed

Бэз

Яшчэ не ацэнена

Фіялетавым воблакам
ты прыплыў пад акно на світанні.
Фіялетавым сном, фіялетавым
сумам туманным.
Ты вісеў, ты квітнеў,
ты чакаў з першым промнем спаткання.
Зварухнуў, абудзіў, адагрэў
першаквецце кахання.
Майскі ранішні бэз –
фіялету разліў на паркане...

Быццам свежы парэз,
што раптоўна ў душы закрывяніў.

Веснавое

Сярэдняя: 4 (8 галасоў)

Калі рушыць і зьнікае прэч сьцяна,
Калі ўсе вакол завуць мяне вар’ятам –
Гэта значыць, зноў прыйшла вясна
І я зноўку стаўся ейным братам.

Калі вершы я чытаю ёй,
Адзінай ва ўсім сьвеце прыгажуне,
Апантаны зноўку я вясной
Маё сэрца б’ецца моцным гэрцам.

І сонцам зьзяе твар і стан яе,
А вочы – бездань неба зорнай ночы.
Наноў я ўвесь аддаўся той вясьне,
Што ў маім сэрцы, бы па сьнезе крочыць.

Вясна

Сярэдняя: 3.7 (3 галасоў)

З вясной прыходзіць закаханне,
І абуджэнне ада сну,
Любімым дарым мы прызнанні,
Адчуўшы раннюю вясну.

Хвалюясь, мы нясем букеты:
Пралескі, ландыш — пах вясны.
Любімым пiшам мы санеты,
Нясем падснежнік — квет лясны.

Мы апантаны закаханнем,
Нас водар бэзу закружыў.
Наш розум захаплён жаданнем,
Вясны дурман заваражыў.

Вясна ў нас быццам прабуджае
Ўсё, што ёсць лепшае у нас.
Пяшчотай, сонцам сагравае,
Пяе капеллю свой раманс.

Зялёным дываном заслае
Бясконцы далягляд палёў,
Галінкі дрэваў аздабляе,
Нібы мастак рукой правёў.

Вясна нам дорыць закаханне,
І будзіць нас дарыць любоў.
Яна штурхае на прызнанне
Ў любві, каханні, зноў і зноў.