Яна (урывак)

Снег растаў. I раскатамі грому
Зазвінелі зімовыя крыгі.
Веснаплынь. Мо' каму й невядома,
Чым тут сэрца сялянкі гарыць?!
Маладая, ружовая кветка!
У руках — старажытных прылада,
Яна йдзе у разлогі палетак,
Яна йдзе на ўзбуялыя грады.
Зараслі лебядою загоны,
Лён-казак абавіўся травою,
З старажытных часоў па сягоння
Яна поле свірэпу рукою.